Ik denk dat het grootste goed in het leven simpel weg ‘gelukkig zijn’ is. En gelukkig zijn ziet er voor iedereen anders uit, maar het lijkt tegenwoordig of dat een soort onrealistisch, dromerig doel is. Terwijl ik denk dat we alles in het leven doen om ofwel pijn te vermijden of geluk te verkrijgen.
Om gelukkig te zijn is het in mijn ogen belangrijk om op 3 niveaus in balans te zijn, namelijk lichaam, geest en ziel. Alles begint bij jezelf en eindigt bij jezelf. Hoe graag je ook zou willen, je kunt niemand verantwoordelijk stellen voor jouw geluk. In contact met andere mensen en situatie is dus steeds de vraag, Hoe ga jij er mee om, Hoe reageer jij op de ander, Wat verwacht jij van de ander?
We leven in een maatschappij waarin geld en materie zo belangrijk is. Maar gaat het, nu we al die materiële welvaart hebben verkregen, ook echt beter met ons?
Volgens mij niet. Er zijn steeds meer mensen die lichamelijke klachten en/of chronische ziekten hebben (lichaam), steeds meer mensen zijn overwerkt, hebben burn-out of zwaardere psychische problemen (geest) of doen werk waar ze niet tevreden over zijn en hebben relaties die maar door kabbelen terwijl beide partners geen meerwaarde meer voelen van het samen zijn (ziel).
Maar dit kan ook anders. Door te onderzoeken waar jij blij van wordt, waar je ogen van gaan stralen, waar je enthousiast van wordt. En dat dan meer en meer te gaan doen. Tijd en ruimte te creëren voor dat wat voedend voor jou is. En hoe meer je doet wat je leuk vindt, met mensen omgaat waar je je prettig bij voelt en voor je lichaam zorgt op een manier die bij jouw lichaam past, hoe gelukkiger je wordt.
En dan lijkt gelukkig zijn geen belangrijk doel, maar ik weet zeker dat een heel groot deel van alle klachten die veel mensen tegenwoordig hebben ofwel in je lichaam, je geest of je ziel of misschien wel allemaal (ze zijn tenslotte allemaal met elkaar verbonden) dan zouden verdwijnen!